test

Stevie Ray Vaughan Gitaartechnieken

Stevie Ray Vaughan 1954 - 1990. Uit Dallas, Texas, een van de meest legendarische gitaristen uit de geschiedenis en een van de meest invloedrijke bluesgitaristen ter wereld.

Zijn unieke stijl en toon hebben generaties muzikanten geïnspireerd, waaronder enkele van de grootste namen van vandaag, zoals John Mayer, Gary Clark Jr., Eric Johnson, Joe Bonamassa, Kenny Wayne Shepherd en nog veel meer.

Hallo daar

Mijn naam is Chris Ochoa en ik ben je gitaarleraar voor deze gitaarcursus. Voordat we beginnen, wil ik je persoonlijk bedanken voor het kiezen van deze gitaarcursus en het vertrouwen erin.

Deze cursus is meer academisch dan technisch.

Er zijn genoeg instructievideo's over de liedjes en methoden van Stevie Ray Vaughan, maar ik kon er geen enkele vinden die zijn liveoptredens of zijn successen belichtte.

Ik dacht dat het interessant zou zijn om een ​​nieuw perspectief te bieden op een aantal onderwerpen die in geen enkele training of cursus aan bod komen.

Trouwens...

Ik geloof heilig in de waarde van tijd. Jouw en mijn tijd zijn erg waardevol voor ons. Mijn lesmethode is rechttoe rechtaan, zodat we geen tijd verliezen. Verwacht kwaliteit in plaats van kwantiteit bij deze cursus.

De onderwerpen die ik in deze cursus behandel zijn vrij eenvoudig. U hebt geen studieboek nodig om te begrijpen wat ik probeer over te brengen.

Als je tijdens deze training denkt: "Ja, dit lijkt vrij eenvoudig of voor de hand liggend", dan is dat ook zo. We worden echter vaak zo aangetrokken door het idee dat meer leren meer prestaties moet impliceren, dat we denken dat hoe meer kennis we krijgen, hoe groter onze kans op succes is.

Mocht u echter nog vragen hebben of wilt u dat ik dieper inga op bepaalde punten, kom dan later nog eens terug. Ik zal dan meer materiaal publiceren over de thema's die in deze cursus aan bod komen.

Laten we beginnen...

Stevie Ray Vaughan 1954 - 1990

Hoewel het gitaargeluid van Stevie Ray Vaughan behoorlijk kenmerkend en uniek was, was het niet zijn gitaaruitrusting die hem tot een gitaarlegende maakte, zoals velen graag denken.

Ongeacht hoeveel briljante gitaristen er zijn, deze legendes, zoals Stevie, blijven de muziekindustrie domineren.

Maar hoe is dit mogelijk? vraagt ​​u zich misschien af, en dat is een hele goede vraag. Hoe blijft Stevie een van de populairste gitaristen ter wereld? Nou, laten we dat eens uitzoeken.

Waar kom ik vandaan?

In 2001 begon ik naar Stevie te luisteren en werd ik fan van hem en een aantal van zijn nummers. Hoewel sommige van zijn creaties covers zijn van andere artiesten, zijn mijn favorieten Little Wing, Cold Shot, Lenny, Look at Little Sister en Texas Flood.

Behalve zijn liedjes wist ik niet veel over hem. Pas na een van zijn liveoptredens drong het eindelijk tot me door. Toen ik hem live zag optreden, was ik onder de indruk. Ik zag dat hij veel meer van hem kon leren dan je in zijn muziek kon horen.

Naast fulltime muzikant, engineer, producer en artiest was ik ook geïnteresseerd in psychologie en menselijk gedrag. Het was dan ook logisch dat ik meer informatie over zijn succes wilde weten dan alleen zijn gitaarspel. Ik wist dat er veel geweldige gitaristen waren, maar ik wilde weten waarom slechts enkelen van hen een legendarische status hebben bereikt. Ik vermoedde dat er meer aan de hand was dan alleen een superbegaafde gitarist.

Het is 20 jaar geleden dat ik voor het eerst over zijn succes en technieken hoorde, en ik heb veel geleerd. Maar wat ik heb ontdekt, is misschien te schokkend voor mensen om te accepteren. Ik dacht dat het interessant zou zijn om een ​​nieuwe kijk te geven op een aantal onderwerpen die in geen enkele training of cursus aan bod komen.

Iets waarvan ik dacht dat het moeilijk zou zijn, bleek eenvoudiger dan ik had verwacht.

Ik durf gerust te zeggen dat ik na twintig jaar studie een punt heb bereikt waarop ik echt begrijp wat hem zo succesvol en bijzonder maakte. Het duurde niet lang voordat ik dat doorhad; ik voelde al vanaf het begin waar alles naartoe leidde, maar ik moest het zeker weten, dus bleef ik gaandeweg onderzoek doen.

Ik wist niet zeker of ik teleurgesteld of juist dolblij was toen ik tot de conclusie kwam die zijn succes definieerde, en dat komt omdat het zo simpel lijkt om waar te zijn. Maar het is wat het is.

Naast zijn sterke en onderscheidende gitaartechniek, die we bij andere geweldige gitaristen hebben gezien, is het belangrijkste onderdeel van zijn succes iets waar we ons allemaal van bewust zijn, maar waar we doorgaans niet zoveel aandacht aan besteden of wat we niet zo vaak in praktijk brengen.

Gevoel

Zo simpel is het. Simpel betekent in dit geval niet dat je de cursus zomaar kunt sluiten en verwachten dat je net als hem klinkt. Er zijn een paar dingen die dit simpele ding aanzienlijk complexer maken dan het lijkt.

Stevie Ray Vaughans speelstijl is vrij basic, maar wel vol passie. Naast zijn sterke gitaarspel is het het gevoel dat zijn geluid zijn individualiteit en ontzagwekkende kwaliteit geeft.

Laten we niet vergeten dat hij ook een geweldige zanger was.

Zonder gevoel is uitstekend gitaarspel lang niet zo aantrekkelijk voor het publiek.

Hij werd regelmatig om advies gevraagd door andere gitaristen over hoe ze hun spel en techniek konden verbeteren. Hij antwoordde altijd met dezelfde tips om dingen simpel te houden en er passie in te steken. Ik zal eerlijk zijn: ik dacht niet dat veel mensen echt geloofden dat dat het belangrijkste aspect was.

Ik geloof dat hij ons er door de jaren heen constant van bewust probeerde te maken door middel van handtekeningen en interviews. Hij zette zijn handtekening en soms voegde hij er een van zijn beroemdste citaten aan toe.

Speel haar altijd met gevoel

Dat is geen toeval. Hij wist dat veel gitaristen talentvol waren en misschien zelfs boeken over muziektheorie begrepen, maar weinigen hadden het belangrijkste puzzelstukje: gevoel.

Als je met gevoel speelt, maakt het eigenlijk niet uit wat je speelt. Je kunt simpele riffs fantastisch laten klinken, zolang je er maar je hart in legt.

Het kenmerkende geluid van Stevie Ray Vaughan

Wanneer de meeste gitaristen willen spelen of klinken als Stevie Ray Vaughan, merk ik dat ze allereerst proberen te achterhalen welke apparatuur hij gebruikte, zoals gitaren, snaren, versterkers of effecten. De realiteit is dat Stevie, ongeacht de gitaar, versterker of andere apparatuur, bekend stond om zijn unieke geluid.

Dit is een van de moeilijkste dingen die ik mijn studenten ooit heb moeten leren, omdat het te makkelijk of simpel lijkt om waar te zijn. Juist in deze tijden kan een beetje kennis van psychologie en menselijk gedrag van pas komen, dus probeer ik alles uit te leggen in termen die misschien logischer zijn dan de gebruikelijke lesmethode.

Een instrument bespelen met passie en gevoel is technisch gezien moeilijker dan het lijkt, vooral als je net begint. Tijdens het leren denken we constant na over elke variatie, elk akkoord en elke noot, dus onszelf ook nog eens uiten op het instrument is niet zo eenvoudig.

Tot slot

Het is niet eenvoudig om passie of gevoel aan onze optredens toe te voegen, dat begrijpen we, maar hoe hebben deze gitaarlegendes dat voor elkaar gekregen? Het antwoord ligt voor het oprapen; je hoort het constant wanneer je hun muziek aanzet. Door alles zo basic en simpel mogelijk te houden.

Albert King, BB King, Stevie Ray Vaughan en Clapton, om er maar een paar te noemen, hebben allemaal één ding gemeen: ze hebben allemaal topprestaties geleverd met slechts een paar, zo niet één, hoofdvaardigheden. We zullen hier later in deze cursus dieper op ingaan.

Concluderend kunnen we zeggen dat Stevie's legendarische gitaartechnieken voortkomen uit zijn simpele en basale benadering van noten en toonladders, gecombineerd met veel gevoel.

Techniek, dynamiek en frasering

Nu we de basisbeginselen hebben besproken, gaan we eens kijken naar Stevie's techniek, dynamiek en frasering.
Pak je gitaar als je mee wilt spelen. Veel plezier!

De technische kant van de zaak

Als we de technische kant bekijken, is het leren van zijn technieken niet zo ingewikkeld, en die zullen we in deze cursus behandelen. Stevies sound is in principe een speelstijl, maar hoe vertaalt zich dat precies in de praktijk? Om als hem te klinken, moet je zijn specifieke stijl volgen.

Het is gemakkelijk om te verzanden en noten toe te voegen of weg te laten. Dan verlies je het karakteristieke geluid van zijn spel.

Hier wordt het allemaal wat ingewikkelder, omdat we vaak denken dat alles wat we op de gitaar leren uitdagend moet zijn. We leren dus steeds meer nieuwe vaardigheden, in de veronderstelling dat we daardoor beter klinken, terwijl het in werkelijkheid niet gaat om het vergroten van onze kennis.

Probeer het simpel te houden, zodat je je kunt concentreren op het ontwikkelen van gevoel in je uitvoering, wat het meest onderscheidende element van zijn sound is. Onthoud: als je met gevoel speelt, kunnen basisriffs geweldig klinken.

Stevie Ray Vaughan's gitaarstemming

De gitaarklank van Stevie Ray Vaughan komt voornamelijk van de speciaal ontwikkelde, zware snaren in combinatie met het zachte en diepe geluid van de E♭ (Es) of D♯ (Dis) stemming.

E♭ - A♭ - D♭ - G♭ - B♭ - E♭

Een halve toon lager dan de traditionele stemming.

Stevie Ray Vaughan Gitaarsnaren

Stevie beperkte zich ook niet tot één set snaren. De E-flat-stemming vermindert de spanning op de hals en maakt ruimte vrij voor zwaardere snaren, wat resulteert in een vollere klank.

Voor zover wij weten, wordt aangenomen dat zijn hoofdgitaar was uitgerust met 13-snaren.

E♭ (13) - B♭ (15) - G♭ (19) - D♭ (28) - A♭ (38) - E♭ (58)

Gedurende zijn hele carrière gebruikte hij strijkers met een maat tussen de 12 en 17, maar ik geloof dat hij op een aantal van zijn laatste albums ook 10-meters heeft gebruikt. Ook is in veel van zijn nummers een dunnere toon te horen, met name in 'Riviera Paradise'.

Akkoorden en toonladders

Laten we eens kijken naar de gitaartoonladders en akkoorden waarop Stevie's speelstijl was gebaseerd.

De mineur pentatonische toonladder

De meesten van ons zijn bekend met de pentatonische toonladder. De mineur pentatonische toonladder is een van de meest gebruikte toonladders door gitaristen.

Met deze toonladder kun je eenvoudig improviseren over blues- of rocknummers.

De mineur bluestoonladder

Maar als je de mineur pentatonische toonladder wat spannender maakt door er een enkele noot aan toe te voegen, wordt het behoorlijk fascinerend. Deze kleine variatie heeft een grote impact.

De mineur bluestoonladder

De mineurbluestoonladder is in principe de mineurpentatonische toonladder met een (♭5) of een (#4).

Dit is de toonladder waarmee je een vergelijkbaar geluid krijgt als dat van Stevie. Het is een heel eenvoudige toonladder, makkelijk te leren, klinkt geweldig en er zijn veel manieren om hem te spelen.

Het legendarische geluid van Stevie Ray Vaughan

Stevie Ray Vaughans legendarische geluid is vooral te vinden in de mineur bluestoonladder. Bijna elke gitaarsolo die Stevie speelde, was gebaseerd op deze specifieke toonladder. Toen ik dit ook doorhad, was ik verbijsterd, want nogmaals, de meesten van ons associëren prestatie met het hebben van veel gespecialiseerde kennis.

Het was goed om te weten dat de misvatting dat hoe meer je weet, hoe succesvoller je zult zijn, steeds duidelijker werd.

De meeste van deze gitaarlegendes bereikten de top van hun vakgebied door te vertrouwen op een paar, zo niet slechts één, kenmerkende riff. Dat betekent niet per se dat dat alles was wat ze konden. Ik weet zeker dat hun gitaarkennis behoorlijk uitgebreid was. Ze behielden echter allemaal een vrij eenvoudige maar melodieuze speelstijl met veel gevoel.

De mineur pentatonische toonladder was de toonladder die ik het meest gebruikte voor mijn solospel, totdat ik de indrukwekkende mineur bluestoonladder ontdekte. Die toonladder is nu mijn favoriete toonladder ooit.

Frasering van de mineur bluestoonladder

In de meeste nummers van Stevie Ray Vaughan, vooral tijdens liveoptredens, speelde hij een solo op deze toonladder.

In de toonsoort c mineur (met behulp van Es-stemming).

Figuur 1

In de toonsoort c mineur (met Es-stemming) wordt bijvoorbeeld een mineurbluestoonladder met geavanceerde frasering gedemonstreerd. Dit is verreweg een van mijn favoriete manieren waarop Stevie over deze toonladder speelde. Met kleine veranderingen speelde hij dit patroon steeds opnieuw in verschillende toonsoorten.

Dit is een specifieke gitaarriff die je onder de knie wilt krijgen.

De klassieke SRV-shuffle

Een van Stevies meest kenmerkende benaderingen waren zijn kenmerkende, krachtige shuffle-licks. Stevie werd meerdere keren genomineerd en bekroond voor zijn nummer "Rude Mood", waarin hij deze techniek gebruikt. Het is een variant op Lightnin' Hopkins' "Hopkins' Sky Hop", zoals hij het zelf noemde.

Stevie's techniek was om de opgaande slag dichter bij de brug te slaan en de neergaande slag dichter bij het toetsbord.

Een paar keer zag ik dat het een cirkelvormige beweging leek, en hij deed het in een omgekeerde V-vorm tussen de middelste en de hals-pickup.

Figuur 2

Hier is een voorbeeld van hoe deze shuffle-techniek klinkt en eruitziet.

SRV-pluk

Ook de plukaanval van Stevie is bijzonder, en hieruit kunnen we een paar dingen leren.

Hij gaf de voorkeur aan middelgrote plectrums. Ze variëren meestal van 0,60 tot 0,80 mm dik, en hij plectrumde met de ronde kant van het plectrum, wat verfrissend is om te weten, want zo gebruik ik het plectrum ook al sinds ik me kan herinneren.

Zo leer ik mijn leerlingen het gebruik van het plectrum bij solo's, omdat het een soepeler gevoel en snaarovergang biedt. Bovendien is de klank er aanzienlijk voller door.

Stevie gebruikte ook de zogenaamde hybride pluktechniek, waarbij je zowel het plectrum als je vingertoppen tegelijk gebruikt. Deze techniek wordt vaak gebruikt in bluegrass en countrymuziek, maar wordt steeds populairder onder gitaristen. Het verbetert je snelheid.

In deze illustratie slaat u met uw middelvinger de derde snaar aan door een neergaande slag te maken en de tweede snaar op te halen.

-------- ↓ - ↓ -------------------- | ( 3e snaar - Gitaarplectrum )
---------- ↑ - ↑ ------------------ | ( 2e snaar - middelvinger )

Oefenen met Stevie's agressieve pluktechniek

Deze eenvoudige oefening verbetert je pluktechniek. Het maakt niet uit hoe zuiver het in het begin klinkt; het enige dat telt, is dat je de snaren agressief en in de juiste volgorde aanslaat. Het idee is dat na het aanslaan van een snaar, het plectrum in een positie eindigt waarin het gemakkelijk is om over te stappen naar de volgende snaar zonder te hoeven springen.

Je gaat elke snaar zes keer aanslaan. Begin met een neerwaartse slag op de zesde snaar, ga dan naar de vijfde snaar met een neerwaartse slag, enzovoort.

-------- ↓ ↑ ↓ ↑ ↓ ↑ ---------------------- || 6
-------- ↓ ↑ ↓ ↑ ↓ ↑ ---------------------- || 5
-------- ↓ ↑ ↓ ↑ ↓ ↑ ---------------------- || 4
-------- ↓ ↑ ↓ ↑ ↓ ↑ ---------------------- || 3
-------- ↓ ↑ ↓ ↑ ↓ ↑ ---------------------- || 2
-------- ↓ ↑ ↓ ↑ ↓ ↑ ---------------------- || 1

Een opgaande slag ↑ op de lagere snaar positioneert je om een ​​hogere snaar ↓ neergaande slag aan te slaan. Klinkt dit logisch? Probeer het eens, oefen het en verbeter je pluktechniek met 50%. Ja, zoveel zelfs!

Het doel van deze oefening is om de snelheid te verhogen door elke snaar vier keer agressief aan te slaan, zonder vast te lopen bij het verwisselen van de snaren.

SRV Agressieve Vibrato

Een ander aspect dat zijn geluid uniek maakte, was Stevie's sterke vibrato. Deze vorm van vibrato wordt meestal door de arm geproduceerd in plaats van door de pols of vingers.

Het vibrato dat veel rock- en bluesgitaristen gebruiken is vergelijkbaar, maar Stevie's vibrato was volgens sommigen bijzonder kenmerkend. Het had een duidelijke wiebel, in plaats van een vloeiende overgang van de ene noot naar de andere.

Vergelijking van vibrato-golfvormen

Vibrato vergelijking: gematigde vibrato vs. agressieve vibrato.

Een spoor ontleden

Als het gaat om spelen in de stijl van Stevie Ray Vaughan, komen er een aantal dingen in me op. Een van de belangrijkste, zo niet de belangrijkste, is om het simpel te houden, zoals je je herinnert uit onze vorige lessen.

Dit is een nummer dat ik speciaal voor deze gitaarcursus heb gecomponeerd. Laten we naar de intro van het nummer kijken om te zien wat ik wilde bereiken.

Het nummer trok veel aandacht, en ik snap wel waarom. Het is ontspannend; er is niets dat suggereert dat ik stoer doe; de ​​riffs zijn basic en ik heb mijn best gedaan om het simpel te houden.

De reden dat dit nummer zo goed werd, is dat ik het in mijn hoofd speelde en me probeerde voor te stellen hoe Stevie het zou spelen. Ik probeerde te bedenken wat hij eerst zou doen en wat hij daarna zou doen. Hoe graag ik er ook helemaal voor wilde gaan, net als velen, deed ik dat niet. Ik volgde Stevies dynamiek.

Inleiding

Laten we bij het begin beginnen. Het eerste wat ik wilde doen, was de aandacht trekken door iets te spelen dat wat technischer en minder muzikaal was.

Stevie deed dit soort dingen ook tijdens liveoptredens. Hij speelde bijvoorbeeld een kort fragment uit het volgende nummer of gewoon iets in dezelfde toonsoort, bereik en/of progressie, wat ik hier ook heb gedaan en als opening voor dit nummer heb gebruikt.

Melodie 1

Nadat ik hun aandacht had getrokken, speelde ik een eenvoudige, maar melodieuze riff om ze duidelijk te maken dat dit een liedje zou worden en geen gitaarsolo.

Ik hield het simpel door me te houden aan Stevie's dynamiek en me gewoon voor te stellen hoe hij het volgende deel zou spelen.

Melodie 2

In dit gedeelte introduceer ik mijn eigen speelstijl.

Ik heb geprobeerd om een ​​stukje van de melodie te combineren met een solo, waarbij ik mijn huidige techniek gebruikte, maar tegelijkertijd wilde ik het zo eenvoudig en duidelijk mogelijk houden.

Naar mijn mening klinkt het geweldig. Ik probeer niet te verbergen dat ik me wilde uitleven met moeilijkere dingen, maar juist daarin blinkt deze gitaarcursus uit. Hij laat je zien hoe je gevoel aan je spel kunt toevoegen en de basis kunt houden, door gewoon een paar dingen te begrijpen.

Het bepalen van Stevie's succes

Om iemands succes te bepalen, moet je rekening houden met zijn of haar fysieke mogelijkheden, kennis van het publiek, persoonlijkheidskenmerken, trends en historische context. De emoties die je in je optreden legt, bepalen of je publiek je wel of niet mag.

Stevie Ray Vaughan is hiervan een uitstekend voorbeeld.

Hij begreep zijn publiek en had niet alleen de fysieke capaciteiten. Deze kwaliteiten kunnen van nature komen door goed management, studie of toeval.

Ik heb de laatste tijd een aantal geweldige gitaristen gezien die over alle fysieke vaardigheden beschikken om als muzikant een behoorlijk inkomen te verdienen. Maar hun gebrek aan inzicht in de manier waarop mensen hun muziek ervaren, staat hun vooruitgang in de weg.

Over het algemeen proberen muzikanten hun passie te tonen in plaats van te tonen, maar een echte, volwassen muzikant begrijpt dat het publiek er is omdat ze van hun muziek genieten en er een leuke tijd willen beleven. Ze zijn er niet vanwege hun talent of om welke andere reden dan ook.

Ter nagedachtenis aan Stevie Ray Vaughan

Ik hoop dat je deze eenvoudige, maar informatieve gitaarcursus interessant en nuttig vond.
We missen Stevie allemaal en zijn muziek zal gitaristen over de hele wereld blijven inspireren.

Heel veel succes!

Oefenbaan 1

Oefen nummer 1 in de stijl van Stevie Ray Vaughan.
(Bas & Drums - bpm 148)

Oefenspoor 2

Oefen track 2 in de stijl van Stevie Ray Vaughan.
(Bas & Drums - bpm 116)

Oefenspoor 3

Oefen track 3 in de stijl van Stevie Ray Vaughan.
(Bas & Drums - variabele bpm 180 - 170)

Oefenbaan 4

Oefen track 4 in de stijl van Stevie Ray Vaughan.
(Bas & Drums - bpm 124)

Oefenbaan 5

Oefen track 5 in de stijl van Stevie Ray Vaughan.
(Bas & Drums - bpm 122)